“Het discours over de geestelijke gezondheid van jongeren verhindert dat we de structurele dimensies van de crises die zij doormaken, onder ogen zien.”

De geestelijke gezondheid van jongeren is al dagenlang alomtegenwoordig in het publieke debat. De moord op een begeleider door een middelbare scholier in Nogent (Haute-Marne) op 10 juni is volgens veel politici een weerspiegeling van "psychische problemen" (Elisabeth Borne), wat impliceert dat er "zorg moet worden besteed aan de geestelijke gezondheid" van jongeren (Jean-Luc Mélenchon), een realiteit die "onder ogen moet worden gezien" (Marine Le Pen). Deze unanimiteit binnen de partijen om geestelijke gezondheid als mogelijke verklaring voor deze tragische gebeurtenis te zien, is de bekroning van een langdurig proces om dit onderwerp op de politieke agenda te krijgen.

Nadat de overheid tijdens de eerste lockdown als gevolg van de Covid-19-epidemie relatief onverschillig stond tegenover de psychologische situatie van jongeren, leidde de totstandkoming van een reeks epidemiologische en sociologische bewijzen van de verslechtering van de psychologische toestand van de jongsten tot een reeks maatregelen: de invoering van "psychologische controles" in 2021, een luisterplatform voor studenten in 2024 en nu is de geestelijke gezondheid vastgesteld als een "belangrijke nationale zaak" .

Ons onderzoek naar de geestelijke gezondheid van jongeren (zie nummer 97 van het tijdschrift Agora Débats/Jeunesses ) leidt ertoe dat we onze blik verruimen en een aantal eerste analysemogelijkheden schetsen met betrekking tot de sociaal-politieke behandeling van jongeren, wier psychologische toestand onder de loep wordt genomen. De oplossingen die we aandragen, lijken vaak op een pleister op een houten been, gezien de problemen die in het onderzoek aan het licht zijn gekomen.

We spreken al snel van een jongere in crisis, ten prooi aan geweld, verstoord door vroege en onbeperkte toegang tot sociale netwerken. Deze crisis wordt versterkt door andere crises (de COVID-19-crisis, de sociale crisis of zelfs de klimaatcrisis) en zet jongeren neer als de aangewezen slachtoffers van transformaties die als schadelijk worden omschreven voor sociale relaties, de economie of de planeet. Deze combinatie van structurele crises wordt samengevat onder de unanieme constatering van een verslechterende psychologische situatie onder jongeren.

Je hebt nog 69,65% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.